Hoe was jouw eerste evenement van of aanraking met Possibilize?
Vorig jaar kwam Bas Wierikx, projectleider van Sencity festival, naar mij toe met drie opties: wil je er mee stoppen, wil je nog een jaar in het Senseteam (een team van jongeren, met een auditieve beperking of student aan de opleiding tolk Nederlandse gebarentaal, die masterclasses krijgen en meewerken aan het Sencity festival) of wil je komen werken als zzp’er. Die keuze was snel gemaakt, dus nu werk ik voor het eerst als zzp’er. Maar de eerste keer Sencity was, als bezoeker, in Rotterdam in 2017 en dat was heel overweldigend. Er was niet alléén kunst of alléén muziek er was een bomvol programma en ik had moeite om te kiezen. De hele beleving kreeg voor mij zelfs nog een extra laag, want ik deed toen de minor Nederlandse gebarentaal. Ik was dus net bezig met het ontdekken van de gebarentaal, toen kwam ik op Sencity binnen en ik werd overspoelt met allemaal mensen die gebarentaal gebruikte, super leuk! Ik had mijn nichtje ook meegenomen en die kende de hele doven wereld nog helemaal niet, dus voor haar was het al helemaal een nieuwe omgeving. Samen hebben we het doolhof van De Doelen in Rotterdam van links naar recht en van voor naar achter beleeft in de kleur en geur van Sencity.
Wat heeft jou het meest geraakt of geïnspireerd tijdens je werk bij Possibilize?
Wat ik zelf heel fijn vind is de sfeer, zowel op het festival zelf als hier binnen het team. Op het Sencity festival maakt het niet uit of je nou horend of doof bent, of je nou gebarentaal spreekt of een tolk nodig hebt, je kan gewoon jezelf zijn. Zo ook bij de eerste ontmoeting met het Senseteam, we gingen aan de slag met persoonlijke ontwikkeling en in het voorstelrondje werd ook gevraagd wat je lastig vind. Toen werden er meteen hele persoonlijke verhalen gedeeld en iedereen ging daar ondersteunend en respectvol mee om. Dat gaf mij ook het gevoel dat ik ook mijn ding kon vertellen en kan aangeven waar ik tegenaan loop. Ik ben zelf namelijk chronisch ziek, alleen dat zie je niet aan mij. Ik krijg daarom nog vaak te horen dat mensen mij niet geloven of mij overschatten in wat ik wel en niet kan. Daarom vind ik het mooi dat je in dit team gewoon kan aangeven wat je randvoorwaarden zijn zodat je goed mee kan doen. Het zit hem al in de kleine dingen, zo zat ik laatst in een meeting op een stoel die voor geen meter zat en dan wordt er gewoon een goeie stoel geregeld, zonder dat daar een ding van wordt gemaakt. De mentaliteit is: “oké, prima, dan gaan we dat doen. We regelen dat iedereen mee kan draaien”.
Wat van Possibilize neem je mee in je persoonlijke missie?
Wat ik altijd met mij mee zal nemen is het denken in oplossingen. Als je ergens tegenaan loopt, kijk je wat ervoor kan zorgen dat dat niet meer zo is en dat doe je samen, niet alleen. Er zijn genoeg werkplekken waar het vooral: “Ikke, Ikke, Ikke” is en je een nummertje bent. In dit team ben je gezamenlijk ergens mee bezig en als je ergens hulp bij nodig hebt, dan is het ook helemaal niet erg om daar naar te vragen. Of als je een deadline niet haalt dan is dat ook oké, zolang je het maar op tijd aangeeft. De behulpzaamheid die gevoed wordt door het denken en handelen in mogelijkheden, omdat je verder komt als je om hulp vraagt en elkaar ondersteund als een team.
